Iwona Łazicka-Pawlak
Iwona Łazicka-Pawlak - pracuje w Departamencie Kultury i Edukacji Urzędu Marszałkowskiego Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Sekretarz pisma "BORUSSIA. Kultura-Historia-Literatura".
| Pamięć. Nasza zła pamięć jak szczur biega kanałami umysłu. Podgryza od spodu nasze samozadowolenie, więc stosujemy pułapki rozgrzeszenia, rachunku sumienia, spowiedzi, amnezji. Rozsypujemy słodkie trucizny kłamstwa. Na chwilowe skurcze pamięci sypiemy popiół. Tresujemy szczury naszej pamięci, żeby nie skakały z kory wyspy na korę obręczy, bo to może skończyć się strachem. Właśnie tego boją się najbardziej wytatuowane numerami kart bankomatowych, numerami pesel czy NIP nasze drogie głowy. A powinny się cieszyć, więc modlimy się: zrób tak, żeby się nie śmiały. Zawsze. Złe wspomnienia wypełniamy gładkim silikonem ironii, by nie uwierały, nie nadwerężały tłustych czasów dorodnej satysfakcji. Nabieramy dystansu, jak wody. W usta. Oblizujemy się po przyjemnych snach, na skrzywdzonych mlaszczemy ze zrozumieniem. Składamy długie pocałunki na ustach naszych ofiar. Zatapiamy cierpkie języki w ciałach naszych wrogów, w wosku metafor, niosąc paradnie w dzień święta szczęśliwe znicze pamięci. Tak. Doprowadzamy pamięć na miejsce. Do nudy i rutyny. Nasza pamięć staje się perfekcyjnie obca i obojętna. Podobnie jak obcy i obojętny jest dla nas ból zęba naszego prawnuka. Jałowiejemy. |
||||
|
------------------------------------------------------ Memory. Our bad memory runs up and down tunnels of our minds. Bites from beneath our selfsatisfaction so we have to use traps of forgivness, traps of self-examination, traps of confession and traps of forgetting. Sweet poison of lies we spread around. We spill ash on the sudden spasms of memory. We train rats of memory not to jump that is what our tattooed minds are afraid of... our dear minds tattooed with ID numbers... they should be happy so we pray: please... make them smile. Now and forever. Ugly memories filled with silicon of irony less it hurts. Ugly memories filled with silicon of irony less they weaken our fat satisfaction. Yes. Dead memory walking... We become wasted. |
||||